LOKKA

coax

* * *

(að), v. to allure, entice (Æsir lokkuðu Fenrisúlf til þess at leggja fjöturinn á hann); l. e-t af e-m, to coax or wheedle out of one (ef menn sitja um at l. af mér fé mitt).

* * *

að, [Shetl. luck; Germ. locken], to allure, entice, Am. 73, Fms. viii. 23, Barl. 107, Edda 16, Hom. 108; lokka með blíðum orðum, 623. 12; lokka e-t af e-m, Fms. vi. 201: to pull softly and by stealth, hann lokkar þá af henni menit, Fb. i. 276.

II. [lokkr], reflex. lokkast, to fall in locks, of hair, Karl. 226.